شب‌نوشت‌های من در تابوتم، به عنوان گادفری:

https://t.me/TheCoffinOfGodfrey

قلعه‌ی لرد سابیس.

با مناره‌های نوک‌تیزش که به آسمان می‌سایند.

واقع در مرز میان آمالثورا و نوکتیرا.

لرد سابیس، خون‌آشامی مغرور با گذشته‌ای تاریک در هر دو کشور، این قلعه را مأمن خود ساخته—و به من، به معشوقم رزالی، دخترم لوسیندا، و دوستم ناتان، پناه داده است.

اکنون پشت یکی از پنجره‌های سنگی ایستاده‌ام و به منظره‌ی بایر بیرون چشم دوخته‌ام.

تا آن‌جا که نگاه می‌رسد: خشکی، ترک‌خوردگی، و خاکی که انگار قرن‌هاست نفس نکشیده.

و در دوردست، نوکترنال کتدرال—همچون شعله‌ای خاموش پشت پرده‌ی مه.

با خود می‌اندیشم:

آیا شاه گابریل آن‌جاست؟ یا شاه مالخازار؟

و شاید... دومینیک مورن؟

و مهم‌تر از همه:

تا چه زمان می‌توانیم در این قلعه، در امان بمانیم؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: